Otóż mało kto wie o tym, że w roku 1944 wykraczające na ziemie polskie Sowiecka władza i Sowieckie porządki pozwoliła ustami swoich "polskich" towarzyszy z PKWN na ustanowienie "Samodzielnego Referatu do Spraw Pomocy Ludności Żydowskiej przy Prezydium PKWN. Kierownikiem Referatu mianowano dr med. Szlomę Hirszenhorna, b. radnego w Lublinie w okresie międzywojennym, z ramienia Bundu"
"Spontanicznie i z inspiracji Referatu ocalała ludność żydowska tworzyła miejscowe, społeczne komitety żydowskie, za pośrednictwem których Referat organizował pomoc głównie w postaci żywności, odzieży, mieszkań i opału, opieki lekarskiej oraz prawnej w zakresie rewindykacji mienia i nieruchomości, z których Żydzi zostali wywłaszczeni przez okupanta niemieckiego." (Józef Orlicki, Szkice z dziejów stosunków polsko-żydowskich, 1918 - 1949, Szczecin 1983)
I dalej - "z inicjatywy Referatu do spraw Żydowskich przy Krajowej Radzie Narodowej oraz Komitetu Organizacyjnego Żydów Polskich (w Zarządzie Głównym Związku Patriotów Polskich w ZSRR). Z ramienia KOŻP uzyskali mandaty do KRN: dr Emil Sommerstein— syjonista i dr Michał Szuldenfraj — bundowiec. E. Sommerstein objął równocześnie szefostwo Resortu Odszkodowań Wojennych w PKWN i został pierwszym przewodniczącym Centralnego Komitetu Żydów w Polsce. We wstępie pierwszego sprawozdania CKŻP czytamy: Centralny Komitet Żydów Polskich jest reprezentacją ludności żydowskiej w Polsce. Zasiadają w nim przedstawiciele stronnictw politycznych i organizacji społecznych działających w środowisku żydowskim, a mianowicie: Polskiej Partii Robotniczej, Ogólnych Syjonistów, Bundu, Poalej Syjon-Prawicy, Poalej Syjon-Lewicy, Związku Partyzantów Żydowskich, Żydowskiej Organizacji Bojowej, Haszomer Hacair i Hechaluc (...) CK prowadzi rozgałęzioną, i różnokierunkową działalność wykonawczą przez odpowiednie wydziały i referaty."
Utworzona przy TCKŻP Komisja Historyczna, przekształcona została w Centralną Żydowską Komisję Historyczną. Jej głównymi zadaniami było zbieranie relacji ocalonych, również w celu pomocy w ściganiu zbrodniarzy hitlerowskich. W maju 1947 Komisję przekształcono w Żydowski Instytut Historyczny.
Oto co, Instytut ma do powiedzenia na swój temat. www.jhi.pl/instytut/historia
Po utworzeniu Państwa Izrael wszelkie Żydowskie instytucje powoli zostały przejęte przez frakcję PPR czyli Sowietów. a ich działalność ściśle reglamentowano i kontrolowano. To samo spotkało Instytut, Który przemianowaniu na Stowarzyszenie.
Instytut w latach 1994-2008 formalnie funkcjonował jako państwowy Instytut Naukowo-Badawczy, jedyna w Polsce państwowa placówka naukowa związana z mniejszością narodową. Od 1 stycznia 2009 roku instytut nosi imię Emanuela Ringerbluma i ma status państwowej instytucji kultury.
Formalnie głównym celem Żydowskiego Instytutu Historycznego jest upowszechnianie wiedzy o historii Żydów polskich. Budżet Żydowskiego Instytutu Historycznego pochodzi ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. (prywatnemu nie posłowi)
Teraz zobaczmy kto stanowi kadrę Instytutu. Zatrudnia on 46 etatowych pracowników. Dyrektorem instytutu jest Paweł Śpiewak.
Profesorem zwyczajnym jest między innymi Feliks Tych robił karierę w PZPR jako pracownik naukowy, później pracował w Centralnym Archiwum Komitetu Centralnego PZPR. Żonaty z córką Jakuba Bermana (tak tego),
Profesorem zwyczajnym jest również Andrzej Żbikowski związany z Instytutem od czasów PRL-u. Jest autorem wielu prac historycznych - U genezy Jedwabnego. Żydzi na kresach Północno-Wschodnich II Rzeczypospolitej – wrzesień 1939-lipiec 1941;Żydzi. Antysemityzm. Holocaust;ideologia antysemicka w Polsce1848-1918.
Teraz cała plejada doktorów (postacie wybrane):
Eleonora Bergman (nie mylić z Bermanem) urodzona po wojnie, obwoje rodzice komuniści wyjechali do Sowietów w 1934 by po wojnie wrócić.
Alina Cała, której państwu nie trzeba przedstawiać.
Halina Datner-Śpiewak, specjalistka od socjologicznych badań nad antysemityzmem. Córka Szymona przedwojennego nauczyciela w Gimnazjum Hebrajskim, człowieka wykształconego, w czasie wojny ukrywał się w lasach i dołączył do oddziału żydowskiego "Forojs", który z kolei dołączył do sowieckich oddziałów dywersyjnych - brygady im, Czapajewa. I Estery, zdeklarowanej komunistki, prowadzącej działalność antypaństwową przed wojną, w więzieniu od 1934 do 1937. Po wojnie w elicie PZPR.
Piotr Kendziorek - historyk idei, działacz lewicowy. Napisał - Lenin i rewolucja. O próbie nowego odczytania pism Lenina przez Slavoja Žižka.
Bożena Umińska-Keff - tłumaczyła: Słownik teorii feminizmu; Myśl feministyczna. Wprowadzenie.Jedna z pierwszych w Polsce badaczek związków między nacjonalizmem a kulturową konstrukcją płci. Jaka zdolna, na dodatek w swojej publicystyce zajmuje się krytyką dyskryminacyjnych aspektów polskiej kultury – mizoginizmem, homofobią i antysemityzmem. Współautorka listu otwartego przeciwko postawianiu pomnika Dmowskiego w Warszawie.
Jak widać Instytut jest dobrze nasycony elementem bolszewickim, lewackim. Czy powinniśmy zostawić kształtowanie polityki historycznej w Polsce, szczególnie w tak delikatnym temacie jakim są stosunki polsko-żydowskie grupie lewicowych radykałów często związanych rodzinnie z reżimem i Sowiecką okupacją w Polsce?
Wszak to polski podatnik łoży na działalność Muzeum. A jeśli potrzeba Żydów polskich do współpracy to przecież znajdą się jeszcze normalni ludzie, nie potrzeba nam lewicowych ekstremistów.
Komentarze